Stare techniki fotografii

25 października uczestnicy pracowni fotograficznej wybrali się do biblioteki w Czechowicach-Dziedzicach. Tam obejrzeli prezentację o początkach fotografii i filmu przygotowaną przez pana Krzysztofa i panią Kasię – bibliotekarkę. Początki fotografii były możliwe dzięki camera obscura (z łac. ciemna komnata), nazywaną też ciemnią optyczną lub kamerą otworkową. Jest to prosty przyrząd optyczny w postaci skrzyni albo pomieszczenia całkowicie zaciemnionego. Przez mały otwór pośrodku jednej ze ścian wpada do środka światło a właściwie to widok z zewnątrz i odbija się na ścianie naprzeciw otworu. W efekcie powstaje  odwrócony obraz  „do góry nogami”. Dzieje się tak dlatego, że światło się załamuje. Pierwszy znany nam naukowy opis ciemni optycznej znajduje się w rękopisach pochodzących najprawdopodobniej z 1020 roku. Camera obscura służyła astronomom do obserwacji rocznych torów, po jakich porusza się Słońce, Księżyc. Służyła też jako pomoc przy wykonywaniu rysunków. Była wykorzystywana przez malarzy. Leonardo da Vinci i Bernardo Bellotto używali jej jako narzędzia pomocnego przy określaniu perspektywy. Pierwszą trwałą fotografią był widok z okna, obraz wyprodukowany w 1826 lub 1827 roku przez Josepha-Nicéphore’a Niépce’a, francuskiego wynalazcę. Obraz powstał na wypolerowanej cynkowej płytce pokrytej asfaltem syryjskim. Produkcja tego zdjęcia wymagała przynajmniej ośmiogodzinnej ekspozycji w słoneczny dzień. Przy próbach odtworzenia eksperymentu uzyskiwano zwykle czasy rzędu kilkunastu godzin, a w ekstremalnych przypadkach nawet 40–60 godzin. Po tej prezentacji uczestnicy zobaczyli różnie aparaty fotograficzne, które w swojej kolekcji ma pani Kasia. Od najstarszego, który działa na zasadzie camery obscury aż po cyfrowe. Potem pan Krzysztof opowiedział o początkach filmu, m.in. o braciach Lumière, którzy są uważani za prekursorów kina. W 1895roku wyświetlono ich pierwszy film „Wyjście robotników z fabryki Lumière”. Bracia byli właścicielami fabryki produkującej aparaty fotograficzne. Ale nie oni byli pierwsi. Już w 1877 roku Hannibal Goodwin opracował taśmę celuloidową, co znacząco przyspieszyło rozwój techniki filmowej. Pierwsze, prymitywne filmy powstały orientacyjnie w 1887 i 1888, a ich autorem był francuski wynalazca Louis Le Prince. Do innych pionierów sztuki filmowej należeli Max Skladanowsky oraz William Friese-Greene. Pod koniec XIX wieku powstało wiele eksperymentalnych urządzeń do wyświetlania filmów, między innymi kinetoskop autorstwa Thomasa Alvy Edisona. Na zakończenie pan Krzysztof pokazał amatorskie kamery filmowe i wyświetlił film z lat 50-tych z taśmy ośmiomilimetrowej. Film przedstawiał grupę ludzi na nartach w zimie w  Krynicy Górskiej.
– Pierwszy raz obejrzeliśmy taki film i taki sprzęt do projekcji filmów. To były ciekawe zajęcia. Mogliśmy zobaczyć jak się zaczęła epoka fotografii, a później kina – powiedział jeden z uczestników.
Arkadiusz Gołuch

fot. Jakub Baszak, Arkadiusz Gołuch, Michał Siudak